مقایسه میزان فرسودگی شغلی در میان کارکنان ورزشکار و غیرورزشکار ادارات دولتی شهر دماوند

هدف از انجام این تحقیق، مقایسه میزان فرسودگی شغلی در میان کارکنان ورزشکار و غیر ورزشکار ادارات دولتی شهر دماوند بوده است. فرسودگی شغلی به عنوان یک عامل تهدیدکننده عملکرد شغلی و سلامت کارکنان، در سه بعد خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و کاهش موفقیت فردی مورد مطالعه قرار گرفته است. بدین منظور، تعداد250 نفر از کارکنان ادارات دولتی شهر دماوند به روش نمونه گیری خوشه ای دومرحله ای انتخاب شدند. روش تحقیق از نوع توصیفی بوده و داده ها به روش میدانی جمع آوری شده است. ابزار اندازه-گیری در این تحقیق، پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلچ و جکسون بوده که شامل 22 سوال و 6 گزاره می-باشد. پایایی درونی پرسشنامه را با ضریب آلفای کرونباخ در نمونه ای 11000 نفری، 71 تا 90 درصد و ضریب بازآزمایی آن را 60 تا 80 درصد گزارش کرده اند. داده های بدست آمده از طریق پرسشنامه ها، در دو سطح آماری توصیفی(فراوانی و فراوانی نسبی) و آمار استنباطی (آزمون کای دو، آزمون یک نمونه ای و مجموع رتبه دار ویلکاکسون و آزمون نسبت درستنمایی) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج آزمون نشان داد در مجموع، نمونه های مورد مطالعه، دارای خستگی عاطفی و کاهش موفقیت فردی بالا و مسخ شخصیت پایین بوده اند. در مقایسه بین گروههای ورزشکار و غیرورزشکار، تفاوت معناداری در خرده مقیاس مسخ شخصیت مشاهده نشد ولی در مقیاس کاهش موفقیت فردی، کارکنان ورزشکار نسبت به افراد غیرورزشکار دارای کاهش موفقیت فردی کمتری بودند.( ). همچنین در مقیاس خستگی عاطفی، ارتباط بین ورزش-کردن و خستگی عاطفی معنادار بوده است.(p= ). در مقایسه بین زنان و مردان، فقط در گروه ورزشکار، مردان نسبت به زنان از خستگی عاطفی بیشتری برخوردار بوده اند. براساس یافته های این تحقیق، انجام ورزش و فعالیت های بدنی برای کارکنان ادارات، جهت رفع بسیاری از مشکلات جسمی و عملکردی و بهبود بازدهی کارکنان مفید به نظر می رسد.